یه روز یه دانشمند یه آزمایش جالب انجام داد ....اون یه آکواریوم شیشه ای ساخت و اونو با یه دیوار شیشه ای دو قسمت کرد.
تو یه قسمت یه ماهی بزرگ انداخت و در یه قسمت دیگه یه ماهی کویکتر که غذای مورد علاقه ی ماهی بزرگه بود.
ماهی کوچیکه تنها غذای ماهی بزرگه بود و دانشمند به اون غذای دیگه ای نمی داد.....او برای خوردن ماهی کوچیکه بارها و بارها به طرفش حمله کرد اما هر بار به یه دیوار نامرئی می خورد.
همون دیوار شیشه ای که اونو از غذای مورد علاقش جدا می کرد.
بالاخره بعد از مدتی از حمله به ماهی کوچیکه منصرف شد او باور کرده بود که رفتن به اون طرف آکواریوم و خوردن ماهی کوچیکه کار غیر ممکنیه .
دانشمند شیشه ی وسط رو برداشت و راه ماهی بزرگه رو باز کرد اما ماهی بزرگه هرگز به سمت ماهی کوچیکه حمله نکرد.اون هرگز قدم به سمت دیگر آکواریوم نگذاشت.
میدانید چرا ؟
اون دیوار شیشه ای دیگر وجود نداشت اما ماهی بزرگه تو ذهنش یه دیوار شیشه ای ساخته بود یه دیواری که شکستنش از شکستن هر دیواری سخت تر بود.
اون دیوار باور خودش بود باورش به محدودیت باورش به وجود دیوار باورش به ناتوانی.
ما هم اگه خوب تو اعتقادات خودمون جستجو کنیم کلی دیوار شیشه ای پیدا می کنیم که نتیجه ی مشاهدات و تجربیاتمونه و خیلی هاشون هم اون بیرون نیستن و فقط تو ذهن خود ما وجود دارند.
قابل توجه عزیز دلم فرانک خانم

حالا ولی فکر کنم قابل توجه خودمم باشه